Majsternia Pisni (Lwów, Ukraina) 

Uczestnicy projektu:

Serhij Kowałewycz (lider projektu i reżyser),

Natalka Połowynka (kierownik muzyczny),

Uliana Horbaczewska, Olena Kostiuk 
 

„Niedzielny poranek…” – moment istnienia, kiedy budzi się świadomość, wcześnie rano, dopiero co wstało Słońce, czas nicnierobienia, czas obecności Czasu. Niedziela – nie-czyn, święto. Bezczynne istnienie, poświęcone i uświęcone Wiecznością. 

Rytuał – zawsze sprzęga się z czasem. Ukraińskie pieśni dziewczęcych rytuałów cyklu rocznego, na których oparto spektakl, przybyły z pamięci naszych ciał. Nie pytały, czy chcemy je śpiewać, czy rozumiemy ich bezpretensjonalną prostotę, czy mamy jakąś podstawę do tego świętego śpiewania. Przecież wszyscy opuściliśmy miejsca, w których rodziły się te pieśni. Ale możliwe, że jesteśmy przedostatnimi ludźmi, którzy są w stanie przyjąć wiedzę płynącą z głębin wieków, z głębin Samego Czasu. Te pieśni pomagają nam żyć. Możliwe, że są bólem Ziemi, albo i samą Ziemią, która podąża za nami. Z radością przedstawiamy Wam te Święte stare teksty, bo Tradycja żyje tylko w obecności Drugiego Człowieka, takiego jak Ty.  

W spektaklu nie ma wątku narracyjnego. Jest to Historia Czasu Drzewa Pieśni. Temat dziewczyny jest od wieków niezmienny: Ona siedzi i czeka, a On jedzie, jedzie przez całe życie. W niedzielę rano pada śnieg. I właśnie fabuła: „W niedzielę, rankiem… na kładeczce stała…”.  

W ramach projektu „Rasa” Majsternia Pisni pracuje nad materiałem muzycznym i ruchem pochodzącymi z ukraińskich rytuałów kobiecych i rytuałów roku, ze szczególnym uwzględnieniem roli kobiety. Wybrane pieśni, pochodzące z różnych rejonów Ukrainy, szczególnie z Winnicy, Połtawy i Polesia analizowane są przez członków Majsterni pod kątem rytuału, którego poszukuje się w pieśniach i poprzez pieśni. Następny krok stanowi próba znalezienia adekwatnej dla tych badań formy w teatrze. Ten etap pracy to poszukiwanie „elementów rytuału w działaniach scenicznych”.  

Przedstawienie trwa 90 minut